PARTNERTEST | Yanmar SV19VT: Onderschat de kleintjes niet

Had ik voor deze test nou maar om de canopy-versie van de SV19VT gevraagd, denk ik wraakzuchtig, dan had die Fries nu wel anders gepiept. Maar inwendig kan ik er wel om lachen - de verhouding tussen machinist en schrijver/fotograaf is uitstekend. Ook wanneer onze testmachinist op het strand van een recreatieplas met de machine aan het werk gaat, verdwijnt de irritante grijns niet. Leedvermaak of een teken dat de geel-zwarte Japanner de commando’s meteen al zo goed opvolgt?

Volgen op afstand

De SV19VT is het topmodel van een drietal nieuwe minigravers die Yanmar afgelopen voorjaar heeft uitgebracht. De 1,9 tonner - met canopy wat lichter, met cabine iets zwaarder - is leverbaar met een korte en met een lange lepelsteel en heeft uitschuifbare rupsen, die de breedte van de onderwagen vergroten van 98 tot 132 cm. Dezelfde maten treffen we ook aan bij de 1,7-tons SV17VT, terwijl de anderhalf tons SV15VT zich op een 98 tot 117 cm brede voet beweegt. Bij alledrie kun je dus gerust van ‘kruipdoor-sluipdoor’ mogelijkheden spreken. Dat zal in het bijzonder worden gewaardeerd door bedrijven die hun werk vaak achter niet al te brede poorten moeten doen en daarbij behoefte hebben aan een machine die ook draaiend niet veel ruimte nodig heeft.

Net als zijn twee lichtere broers is de SV19VT standaard uitgerust met Smart Assist Remote, een exclusief voor Yanmar ontwikkeld controle- en beveiligingssysteem, dat via een computer of smartphone niet alleen een compleet beeld geeft van het gebruik van de machine, maar ook de locatie in het oog houdt. De gegevens worden om de 30 seconden automatisch bijgewerkt, zodat de eigenaar bij diefstal meteen een beeld krijgt van de verplaatsing. Helaas is het een uiterst nuttige voorziening in onze tijd…

Auto-achtige tankdop

Wanneer Jan Jacob na een kwartier ‘lekker spelen’ uit de cabine stapt om de machine wat grondiger te bekijken, houdt ook regengod Pluvius het even voor gezien. Onze testmachinist knikt goedkeurend bij een blik op de giek: ‘Kijk eens, de hefcilinder zit op de achterkant. Dat maakt hem veel minder kwetsbaar doordat je tijdens het werk niet onbedoeld allerlei dingen kunt raken. Er zit standaard een extra functie op. Alle leidingen zijn netjes weggewerkt en hebben een flexibele stalen mantel om beschadiging en droogtescheurtjes tegen te gaan. Voor een deel lopen de slangen dóór de giek. Dat is ideaal op rommelige werkplekken met weinig ruimte. Op die manier kunnen de slangen nooit ergens achter blijven hangen en kapot getrokken worden. Er zit ook een mooi snelwisseltje aan, dat heb ik meteen al even uitgeprobeerd.’

We lopen naar de achterkant van de minigraver voor een blik in de motorruimte, waar een 1,1 liter Yanmar diesel de aandrijving verzorgt. Uiteraard voldoet de viercilinder aan de Stage V-normen, daar kun je als fabrikant niet meer omheen. Het vermogen bedraagt 13,5 kW ofwel 18,3 pk. Onze expert merkt op dat de voor onderhoud belangrijke onderdelen keurig bereikbaar zijn. ‘Je doet de achterklep open en ziet meteen alles. Het peil van de diesel en de koelvloeistof kun je prima controleren.

De vulopening voor de diesel is misschien wel iets te mooi. Het ziet er heel strak uit, zo’n auto-achtige tankdop in de zijkant, maar of het voor iedere gebruiker ideaal is… Vaak wordt bij machines als deze getankt met een jerrycan en dan heb je bij zo’n verticale opening eigenlijk een trechter met een flexibele pijp nodig. Die kost bijna niks, maar als de machinist een beetje gemakkelijk uitgevallen is en denkt dat het zo ook wel kan, wordt het al gauw een knoeiboel. Verder niets ten nadele van het ontwerp en de afwerking, de machine maakt een solide indruk.’

Riant zicht rondom

Volgens onze machinist is de cabine alles behalve krap voor een machine in dit segment. ‘Je hebt veel bewegingsvrijheid en op het uitzicht valt ook niets aan te merken, je hebt een bijna vrije blik rondom. Werkelijk overal zitten ramen, zelfs rechts onderin en dat zie je niet vaak. De pedalen zijn goed geplaatst en bovendien opklapbaar, zodat je een mooie vlakke vloer overhoudt als je ze niet nodig hebt. Je merkt meteen dat er veel aandacht is geschonken aan de ergonomie. De stoel is ruim verstelbaar en hetzelfde geldt voor de armleuningen, die je ook keurig op de juiste hoogte kunt afstellen. Knoppen, hendels en schakelaars zitten daar waar je ze wilt hebben en zijn allemaal overzichtelijk gerangschikt. Ik zou niet weten wat anders zou moeten!

Rechtsonder valt de blik vanzelf op een digitaal scherm dat alle informatie biedt die je nodig hebt voor de instellingen en dergelijke. De radio is een optie, maar ik zou niet graag zonder willen. Het geluid is dik in orde en hij laat zich gemakkelijk bedienen. Hetzelfde geldt voor de kachel, die wel standaard is en met een paar vingerbewegingen is in te stellen. Dat is ontzettend lekker met dit weer, dat kan ik je verzekeren!’ Voor een venijnig antwoord is het al te laat.

Inmiddels staan de hemelsluizen weer open en Jan Jacob heeft de cabinedeur meteen achter zich dichtgetrokken. Met een gangetje van 2,4 km/u rolt hij in de eerste versnelling (tweede versnelling 4,4 km/u) over een zandweggetje om verderop een slootje te gaan uitmesten en nog wat andere oefeningen te doen. De 23 cm brede en door drie rollen geleide rupsen vinden moeiteloos hun weg over de soppige ondergrond.

Optioneel contragewicht

Als ‘buitenstaander’ (létterlijk, onder deze omstandigheden…) ben ik er niet rouwig om als Jan Jacob te kennen geeft dat zijn beeld van de Yanmar SV19VT compleet is. Hij rijdt de machine rustig op de aanhangwagen, waarbij opvalt dat er volop ruimte overblijft om bijvoorbeeld enkele bakken en/of andere uitrustingsstukken mee te nemen. Voor een veilig transport heeft de onderwagen vier bevestigingspunten. Optioneel zijn er nog vier extra op het draaiframe leverbaar.

Terug op de uitvalsbasis, Geert-Jan de Kok in het Brabantse Esbeek, hebben we gelegenheid om enigszins op te drogen en te luisteren naar de bevindingen van Jan Jacob, die toegeeft de minigraver vooraf een beetje onderschat te hebben: ‘Ik was hier natuurlijk niet naar toe gereden met het idee dat ik een luie donder onder mijn zitvlak zou krijgen, maar bovengemiddelde verwachtingen had ik ook niet. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me daarmee behoorlijk heb vergist; deze machine is soepel, sterk en snel. Met de controle is ook niks mis, de bediening is precies en gemakkelijk doseerbaar. Net als zijn kleinere broers is deze Yanmar uitgerust met het merk-eigen ViPPS-hydraulieksysteem. Dat combineert de stroom van de afzonderlijke pompen, al naar gelang de belasting en het gebruik. Hij is niet groot, maar kan wel met speels gemak een volle bak pakken en wegzetten, zonder dat je ook maar een seconde het gevoel krijgt dat het gewicht met de machine aan de zwier gaat. Dat optionele contragewicht van 50 kilo helpt wel als je de bak goed vol hebt, dan vind ik het toch wel een heel nuttige toevoeging.

Dat de machine daardoor bij het draaien pakweg tien-vijftien centimeter meer ruimte nodig heeft, kan soms een nadeel zijn, maar wanneer telt dat nou écht? Mocht het toch op de laatste centimeters aan komen, kun je dat ballast er altijd nog afschroeven.’

Wennen of nieuwigheid?

‘Als ik toch nog een kritische noot mag plaatsen’, vervolgt Jan Jacob’, begin ik over het zwenken, al doe ik dat met enig voorbehoud. Het gaat een beetje abrupt, maar dat kan ook een kwestie van wennen of van nieuwigheid zijn; je merkt vaak dat een machine pas echt goed is ‘ingelopen’ wanneer hij enkele honderden uren heeft gedraaid. Het comfort is me niet tegengevallen, al is de machine niet fluisterstil. Een herriebak is het zeker niet, maar ook geen stiltecentrum, noem het maar de goede middenmoot.'

'Alles op een rijtje zettend, kun je stellen dat Yanmar met de SV19VT een heel nette minigraver aanbiedt, die verrassend krachtig, soepel en snel is. De machine is goed afgewerkt, met veel aandacht voor de juiste plaatsing van kwetsbare onderdelen als de hefcilinders en de slangen. De cabine is behoorlijk ruim voor deze gewichtsklasse en de bediening laat amper iets te wensen over. Het is gewoon een goede machine, die bij hoveniers, stratenmakers en andere bedrijven die een minigraver van dit kaliber nodig hebben, zijn weg zeker zal vinden!’

Dit artikel is gesponsord door Geert-Jan de Kok.